Zuiverheid 99,999 Telluriumoxide TeO2 7446-07-3 Enkele Kristalgroei Substraat

Telluriumoxide (TeO₂): Enkristal Groeisubstraat, Elektronische Componenten en Anticorrosie Coatings

Telluriumdioxide (TeO₂) is een anorganische verbinding die voorkomt als witte kristallen. Het heeft een tetragonale structuur, wordt geel bij verhitting en vormt een donkergeel-rode smelt. Licht oplosbaar in water, het lost op in sterke zuren/basen om complexe zouten te vormen. Ontleedt bij hoge temperaturen, waarbij giftige dampen vrijkomen. Schadelijk verbrandingsproduct: TeO₂.

Toepassingen

1. Productie van TeO₂ enkelkristallen
2. Fabricage van elektronische componenten
3. Gebruikt in corrosieremmers

Productserie

Gezondheids- en Veiligheidsinformatie

Verpakkingsspecificaties

• Standaardverpakking: 50 kg/vat, 500 kg/pallet, ton-bags
• Monsterverpakking: 500 g/zak, 1 kg/fles

Over Telluriumdioxide
Telluriumdioxide komt van nature voor als het mineraal "telluriet" met chemische formule TeO₂ en molecuulgewicht 159,60. Het vormt kleurloze kristallen met een smeltpunt van 732,6°C en bestaat in twee polymorfen: het tetragonale systeem (octaëder-achtige kristallen verkregen uit salpeterzuuroplossingen) met relatieve dichtheid 5,67 (15°C), en het orthorhombische systeem (naaldachtige kristallen verkregen door de smelt af te koelen) met relatieve dichtheid 5,91 (0°C). Het is slecht oplosbaar in water, maar lost gemakkelijk op in geconcentreerde sterke zuren om adducten en zouten te vormen, en in geconcentreerde alkali-oplossingen om tellurieten te vormen, terwijl het onoplosbaar is in ammoniak. TeO₂ kan worden geproduceerd door tellurium in zuurstof te verbranden of door tellurium te laten reageren met koud geconcentreerd salpeterzuur, gevolgd door verdamping van de reactieoplossing. De productiemethode omvat het laten reageren van elementair telluriumpoeder met salpeterzuur totdat het poeder volledig is gereageerd en de stikstofoxide-emissies stoppen, vervolgens verdampen en afkoelen om basisch telluurnitraat Te₂O₃(OH)NO₃ te kristalliseren, dat vervolgens wordt ontleed door verhitting bij 400-430°C om het eindproduct te verkrijgen.