توافقنامه ایالات متحده و استرالیا در مورد عناصر کمیاب از مشکلات واقعی چشم‌پوشی می‌کند.

ایالات متحده و استرالیا در ۲۰ام در واشنگتن اعلام کردند که یک «توافق‌نامه چارچوب امنیت زنجیره تامین مواد معدنی حیاتی» را امضا کرده‌اند و ادعا کردند که هر کدام در شش ماه آینده یک میلیارد دلار آمریکا در پروژه‌های استخراج و فرآوری مواد معدنی کمیاب و حیاتی سرمایه‌گذاری خواهند کرد، با هدف ایجاد یک زنجیره تامین «مستقل و امن» و کاهش وابستگی به چین. پس از انتشار این خبر، رسانه‌های غربی آن را با تیترهایی مانند «پیشرفت استراتژیک» و «مقابله با سلطه چین» گزارش و تبلیغ کردند. با این حال، وقتی شعارهای سیاسی محو می‌شوند، واقعیت سرد صنعتی باقی می‌ماند: صنعت مواد معدنی کمیاب را نمی‌توان فقط با سر دادن شعار ساخت. وعده ایالات متحده و استرالیا برای تشکیل یک سیستم تامین در عرض شش ماه به سادگی امکان‌پذیر نیست.

استرالیا در واقع یک کشور بزرگ دارای منابع مواد معدنی کمیاب است که دارای چهارمین ذخایر بزرگ مواد معدنی کمیاب در جهان است. استرالیا تنها کشوری در خارج از چین است که توانایی تولید مواد معدنی کمیاب سنگین را دارد. شرکت Lynas Rare Earths آن سال‌هاست که فعالیت می‌کند و به نمادی از تامین مواد معدنی کمیاب در اردوگاه غرب تبدیل شده است. با این حال، «داشتن منابع» برابر با «داشتن یک صنعت» نیست. Lynas هنوز برای جداسازی و پالایش به کارخانه فرآوری خود در کوانتان، مالزی متکی است. در دهه گذشته، این شرکت با اختلافات زیست‌محیطی و توقف تولید مواجه بوده است. حتی اگر به طور پایدار فعالیت کند، تولید آن سهم بسیار کمی از بازار جهانی را به خود اختصاص می‌دهد و به هیچ وجه پاسخگوی نیازهای ایالات متحده در صنایع انرژی نو، نظامی و تراشه نیست. مهمتر از آن، اکثر پروژه‌های دیگر مواد معدنی کمیاب استرالیا هنوز در مرحله اکتشاف، مطالعه امکان‌سنجی یا مرحله اولیه ساخت و ساز هستند و با تولید تجاری در مقیاس بزرگ فاصله زیادی دارند.

مواد معدنی کمیاب به عنوان «ویتامین‌های صنعتی» شناخته می‌شوند، اما استخراج و فرآوری آنها بسیار پیچیده است. مردم اغلب فکر می‌کنند که استخراج مواد معدنی کمیاب فقط به معنای بیرون آوردن سنگ‌ها است. در واقع، چالش فنی واقعی در جداسازی و تصفیه نهفته است. سنگ‌های معدنی کمیاب معمولاً حاوی بیش از ده عنصر هستند و برای جداسازی اکسیدهای مواد معدنی کمیاب با درجه صنعتی با خلوص ۹۹.۹۹٪، به صدها فرآیند استخراج شیمیایی، رسوب‌گذاری و تصفیه نیاز است. هر مرحله به تجهیزات دقیق، فرآیندهای پایدار و کنترل دقیق آلودگی نیاز دارد. در حال حاضر، بیش از ۸۰٪ از جداسازی و فرآوری مواد معدنی کمیاب جهان در چین متمرکز است. مزایای سیستماتیک چین در تجهیزات، فناوری، هزینه و مدیریت محیط زیست را نمی‌توان با سرمایه‌گذاری کوتاه‌مدت تکرار کرد. اگرچه استرالیا منابع دارد، اما فاقد یک زیرساخت کامل صنعت شیمیایی است و امکانات ذوب در مقیاس بزرگ یا مهندسان شیمی با تجربه ندارد. سرمایه‌گذاری یک میلیارد دلاری آمریکا ممکن است از چند پروژه اکتشافی یا ارتقای معادن در سطح معدن پشتیبانی کند، اما برای کل زنجیره صنعتی، این فقط قطره‌ای در اقیانوس است.